دید باز

خدایا ازت ممنونم که مامانم اینقد خوبه. 

از بچگی یادمه که مامانم خیلی برا من امکانات آموزشی فراهم می کرد. مثلا اول دبستان یادمه به سلیقه خودش (بدون اینکه مدرسه مجبور کرده باشه) دو تا کتاب کمک درسی دیده بود جالبه برام خریده بود! یکیش صورتی بود روش خرگوش داشت!! 

یا مثلا اول راهنمایی که بودم یادمه یه روز از مبتکران اومدن تو مدرسه مون و گفتن ما یه چیزی(!) هستیم که بهتون درسنامه میدیم و بعد آزمون می گیریم ۴۰ هزار تومن! اصن یادم نیست که مثل الانم که هر چی می بینم خیلی هیجان زده شدم کلی خوشم اومد یا مثل وقتایی که یه چیزی رو خودمم نمی دونم دوس دارم یا دوس ندارم! ولی از اونجا که مامانم منو عادت داده بود وقتی میام خونه تمام اخبار مدرسه رو تعریف کنم اینم گفتم و مامانم گفت آره خوبه برو!

بعضی وقتا فک می کنم اگه مامانم خسیس بود یا به فکر پیشرفت من نبود بازم من این جا بودم؟!

پس ایــــــــــــن همه مامان که اینقد برا بچه هاشون همه کار می کنن و هزار تا کلاس می برن چرا بچه هاشون آخرش نتیجه ی مطلوبو نمی گیرن؟

فک می کنم هم به خود آدم بستگی داره و هم به شرایط. تازه بیشتر به خود آدم. مثلا من تو راهنمایی خودم خیلی علاقه مند بودم و مشقای دوستامم که کلاس خصوصی با معلمای مختلف می رفتن حل می کردم تا بفهمم جاهای دیگه چه خبره!!

امیدوارم همیشه همه ی مردم سخاوتمند باشن مخصوصا برای آموزش و کتاب :)

آمین :)

+ تحت تاثیر از صحبت های دیشب من و مامانم در مورد مدرسه و آموزش و پرورش

حمله دزدها!!...